Mια από τις κορυφαίες μπασκετικές φυσιογνωμίες του Καναδά και προπονήτρια της γυναικείας Εθνικής ομάδας της χώρας είναι Ελληνίδα! Το Basketnews παρουσιάζει την ιστορία της Λίζας Θωμαΐδη.
Στα τέλη του περασμένου Σεπτεμβρίου στη Βερακρούθ του Μεξικού η γυναικεία ομάδα του Καναδά πέτυχε κάτι που είχε 18 ολόκληρα χρόνια να πετύχει. Ανέβηκε στο βάθρο του Παναμερικανικού Πρωταθλήματος κερδίζοντας το ασημένιο μετάλλιο και ταυτόχρονα το εισιτήριο για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, που θα γίνει του χρόνου στην Τουρκία. Το σπουδαίο είναι πως αυτή η σημαντική επιτυχία για τον καναδέζικο αθλητισμό οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό σε μια Ελληνίδα. Τη Λίζα Θωμαΐδη, την προπονήτρια της Εθνικής γυναικών του Καναδά!
Μια ματιά στο βιογραφικό της θα πείσει και τον πλέον δύσπιστο πως η Θωμαΐδη είναι μία από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες στο χώρο του καναδέζικου μπάσκετ. Η ιστοσελίδα του πανεπιστημίου Σασκατσουάν, στη γυναικεία ομάδα του οποίου δουλεύει ανελλιπώς από το 1998, μας ενημερώνει ότι: α) Έχει αναδειχθεί δύο φορές προπονήτρια της χρονιάς στο πανεπιστημιακό πρωτάθλημα του Καναδά (CIS, το αντίστοιχο του NCAA των ΗΠΑ), το 2009 και το 2011. β) Έχει αναδειχθεί τέσσερις φορές προπονήτρια της χρονιάς στην περιφέρεια Canada West (’04, ’06, ’09, ’11). γ) Έχει κατακτήσει δύο τίτλους στην περιφέρεια Canada West (’06, ’11). δ) Υπό τις οδηγίες της η ομάδα του πανεπιστημίου έχει μετάσχει σε πέντε τελικά τουρνουά του CIS την τελευταία εξαετία, έχει παίξει μια φορά στον τελικό, ενώ τα τελευταία επτά χρόνια βρίσκεται σταθερά μέσα στο Top 10 του CIS. ε) Έχει ανακηρυχθεί μέλος του Hall of Fame του κολεγίου Μακ Μάστερ, όπου φοίτησε. Και φυσικά, εδώ και λίγες εβδομάδες είναι κάτοχος ενός ασημένιου μεταλλίου σε Παναμερικανικό Πρωτάθλημα.
Είναι μόνο 41 ετών και έχει πετύχει τόσα πολλά, ώστε κάλλιστα μπορεί να ισχυριστεί κανείς πως βρισκόμαστε μπροστά στη γέννηση ενός θρύλου για το μπάσκετ του Καναδά. Μόλις όμως το είδε αυτό γραμμένο στο mail με τις ερωτήσεις που της έστειλε το Basketnews, έπαθε σοκ. «Θα απαντήσω στις ερωτήσεις σου, αλλά θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι πρώτα απ’ όλα. Σε καμία περίπτωση δεν είμαι θρύλος για το καναδικό μπάσκετ»!
Τα ίδια έλεγε και σε μία συνέντευξή της πριν από μερικούς μήνες στον Καναδό δημοσιογράφο Σκοτ Ράντλεϊ. Αυτός επέμενε ότι «η Θωμαΐδη θεωρείται η καλύτερη στο είδος της στον Καναδά» κι εκείνη αντέτεινε πως δεν είναι δα και τόσο καλή! «Είναι πολύ μετριόφρων. Είναι το τελευταίο άτομο που θα ακούσει ποτέ κανείς να καυχιέται», είχε πει κάποτε γι’ αυτήν η προπονήτριά της στο κολέγιο, Τερίζα Μπερνς.
Από τη Φλώρινα στο Οντάριο
Στις φλέβες της Λίζας Θωμαΐδη κυλάει αίμα ελληνικό. Το λέει η ίδια και το αισθάνεται. Ο πατέρας της, Χρήστος Θωμαΐδης, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μεσοχώρι Φλώρινας, ένα μικρό χωριό κοντά στα σύνορα με Σκόπια και Αλβανία, στην εσχατιά της Ελλάδας. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ακολούθησε κι αυτός το μεταναστευτικό ρεύμα, που παρέσυρε πολλούς Έλληνες στην ξενιτιά, και τα βήματά του τον οδήγησαν στον Καναδά. Εγκαταστάθηκε σε μια μικρή πόλη, το Ντάντας, στη νότια πλευρά της λίμνης Οντάριο, όχι πολύ μακριά από το Τορόντο, παντρεύτηκε μια Καναδέζα, την Σάντρα, και το 1972 έφεραν στον κόσμο τη Λίζα. «Ο πατέρας μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα, οπότε κι εγώ νιώθω ότι ένα μεγάλο κομμάτι μου είναι ελληνικό. Άλλωστε έχω πολλούς Έλληνες συγγενείς εδώ στον Καναδά. Ζουν στο Τορόντο και τους επισκέπτομαι συχνά», λέει.
Μεγαλώνοντας στο Ντάντας ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με το μπάσκετ μέσω μιας μπασκέτας που είχε κρεμάσει ο πατέρας της στην πίσω αυλή του σπιτιού. Δεν έγινε… φανατική αμέσως. Χρειάστηκε να πάει στο γυμνάσιο για να το πάρει πιο ζεστά. «Δεν ήμουν δα και τόσο καλή. Στην πραγματικότητα με πήραν στην ομάδα επειδή ήμουν ψηλή. Δεν υπήρχαν άλλωστε πολλές γυναίκες με μπόι 1.87, όπως εγώ», θυμάται σήμερα.
Φανέρωσε πάντως ότι είχε προσόντα, έτσι το κολέγιο ΜακΜάστερ της πρόσφερε υποτροφία. Αποφοίτησε μετά από πέντε χρόνια. Κι όσο κι αν η ίδια επιμένει ότι δεν ήταν τόσο καλή κι ότι σε πολλά παιχνίδια η προπονήτρια δεν την έβαζε καν να παίξει, τα γεγονότα την διαψεύδουν πανηγυρικά. Στα τελευταία τρία χρόνια της κολεγιακής καριέρας της αναδείχθηκε σε μια από τις κορυφαίες παίκτριες της περιφέρειας και ολόκληρης της επαρχίας του Οντάριο. Το παιχνίδι με πλάτη στο καλάθι ήταν το μεγάλο ατού της.
Από το Οντάριο στην… Πτολεμαΐδα!
Μετά την αποφοίτησή της από το κολέγιο έπαιζε και παράλληλα έκανε την προπονήτρια από εδώ και από εκεί, όμως δεν σκόπευε να ασχοληθεί με το μπάσκετ επαγγελματικά. Μέχρι που την ειδοποίησαν ότι υπήρχε μια πρόταση να πάει να παίξει μπάσκετ στην Ελλάδα, τη γενέτειρα του πατέρα της! Τη δέχθηκε κι έτσι στα μέσα της δεκαετίας του ’90 βρέθηκε στην Πτολεμαΐδα και φόρεσε για δύο χρόνια τη φανέλα του τοπικού Απόλλωνα.
Την πρώτη χρονιά η ομάδα έπαιξε στην Α1, αλλά υποβιβάστηκε, όμως τη δεύτερη αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στην Α2 και επέστρεψε στην κορυφαία κατηγορία. Τότε, τη δεύτερη χρονιά, προπονητής του Απόλλωνα ήταν ο Κώστας Κυρατζής, ο οποίος θυμάται: «Η Λίζα ήταν πολύ καλή παίκτρια. Ψηλή, με ωραίες κινήσεις μέσα στη ρακέτα και αποτελεσματική. Ήταν όμως και θαυμάσιος άνθρωπος. Από τις καλύτερες κοπέλες που είχαμε στην ομάδα, είχαν όλοι να το λένε αυτό. Έκανε ό,τι μπορούσε για να βοηθήσει, ακόμα κι όταν δεν μπορούσε να παίξει. Όπως σε ένα παιχνίδι με τον Αστέρα Εξαρχείων στην Αθήνα. Είχε χτυπήσει και δεν θα έπαιζε, όμως πριν από τον αγώνα πλησίασε μια συμπαίκτριά της στα αποδυτήρια και της έδωσε ένα σταυρουδάκι που είχε για φυλαχτό. Αφού δεν θα έπαιζε εκείνη, τουλάχιστον να προστάτευε τη συμπαίκτριά της! Εξαιρετική κοπέλα».
Κι η Λίζα όμως έχει να λέει τα καλύτερα για το πέρασμά της από τον Απόλλωνα: «Μου άρεσε πάρα πολύ το διάστημα που πέρασα στην Πτολεμαΐδα. Οι άνθρωποι εκεί ήταν τόσο φιλικοί. Με καλοδέχθηκαν και μου φέρθηκαν πάρα πολύ ωραία. Βέβαια, μετά από τόσα χρόνια, δεν έχω πια επαφή μαζί τους, εκτός από μια φίλη με την οποία επικοινωνούμε πού και πού και μένει στη Θεσσαλονίκη. Κρατάω ωστόσο όλες τις υπέροχες αναμνήσεις».
Η αλήθεια είναι πως δεν την έβγαλε ξανά ο δρόμος προς την Ελλάδα για να διατηρήσει επαφές. «Από τότε έχω επισκεφτεί την Ελλάδα μόνο μια φορά. Το Σεπτέμβρη του 2010 όταν ήρθαμε με την Εθνική Καναδά και μείναμε μια εβδομάδα στην Αθήνα για κάποια φιλικά με την ελληνική ομάδα πριν από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Ήταν πολύ ωραία».
Από την Πτολεμαΐδα στον… δρόμο προς τη δόξα!
Τη δεύτερη χρονιά στον Απόλλωνα Πτολεμαΐδας η Λίζα δεν έπαιξε πολύ. Αιτία ήταν ένας σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο, που την κράτησε εκτός δράσης στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν και στην ουσία την ανάγκασε να κόψει το μπάσκετ. «Μετά από αυτό τον τραυματισμό συνειδητοποίησα ότι οι μέρες μου ως μπασκετμπολίστρια ήταν μετρημένες. Θα έπρεπε να σταματήσω», λέει.
Παρακολουθώντας όμως τα παιχνίδια από τον πάγκο ανήμπορη να μπει μέσα και να παίξει, συνειδητοποίησε και κάτι άλλο. Ότι ήθελε να δει πώς μπορεί να μείνει στο άθλημα, ακόμα κι αν δεν θα μπορούσε να αγωνιστεί. Μόνο ένας τρόπος υπήρχε. Να γίνει προπονήτρια.
Εκείνη την περίοδο, το καλοκαίρι του 1998, είχε αδειάσει η θέση του προπονητή στη γυναικεία ομάδα του Πανεπιστημίου του Σασκατσουάν. Η προπονήτριά της στο κολέγιο, Τερίσα Μπερνς, την παρότρυνε να υποβάλει αίτηση. Η Λίζα δίσταζε. Σκεφτόταν πως ήταν μόλις 26 ετών, πως δεν είχε περάσει καν από ανάλογη συνέντευξη στο παρελθόν, πως δεν ήταν έτοιμη για ένα τέτοιο βήμα, χίλια δυο… Την τελευταία μέρα της προθεσμίας υπέβαλε τελικά την αίτηση. Και πήρε τη δουλειά!
Με τις Σασκατσουάν Χάσκις
Ήταν τότε που έμαθε και τι είδους δουλειά ήταν αυτή. Οι Σασκατσουάν Χάσκις ήταν εκείνη την περίοδο η χειρότερη ομάδα του κολεγιακού πρωταθλήματος του Καναδά. Την προηγούμενη σεζόν είχαν πετύχει μόλις μία νίκη, πιο πριν είχαν και σεζόν χωρίς καμία νίκη, κανείς δεν ασχολιόταν μαζί τους. «Η κατάλληλη ομάδα για μένα. Χειρότερα δεν μπορεί να πάει…», σκέφτηκε η Λίζα. Και τη 15ετία που ακολούθησε μετέτρεψε το μπασκετικό πρόγραμμα των Χάσκις σε ένα από τα κορυφαία του Καναδά, η ίδια δε εξελίχθηκε σε μια από τις κορυφαίες μπασκετικές φυσιογνωμίες της χώρας. Το βιογραφικό που παραθέσαμε πιο πάνω εν συντομία δεν επιδέχεται καμίας αμφισβήτησης. Ούτε από την ίδια…
Η Εθνική ομάδα
Καθώς είχε ήδη αρχίσει να φαίνεται το έργο της στους Σασκατσουάν Χάσκις, η Λίζα Θωμαΐδη κέντρισε το ενδιαφέρον των παραγόντων της ομοσπονδίας του Καναδά. Έτσι, το 2001 και σε ηλικία 29 ετών προσελήφθη στο τεχνικό επιτελείο της Εθνικής ομάδας ως βοηθός της προπονήτριας, Άλισον ΜακΝιλ. Έμεινε στο πλευρό της για τα επόμενα 12 χρόνια, διάστημα κατά το οποίο η γυναικεία ομάδα του Καναδά αναγεννήθηκε και επέστρεψε δυναμικά στο διεθνές προσκήνιο. Συμμετείχε σε δύο συνεχόμενα Παγκόσμια Πρωταθλήματα (2006, 2010) και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, όπου έφτασε μέχρι τα προημιτελικά και αποκλείστηκε από την πανίσχυρη και μετέπειτα χρυσή ολυμπιονίκη ομάδα των ΗΠΑ.
Με την Άλισον Μακ Νιλ και το μέλος του τεχνικού επιτελείου της Εθνικής Καναδά, Τομ ΜακΝιλ.
Τον περασμένο χειμώνα η σπουδαία Άλισον ΜακΝιλ αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να ολοκληρώσει την παρουσία της στην Εθνική ομάδα και η ομοσπονδία αναγκάστηκε να αναζητήσει το διάδοχό της. Στράφηκε πρώτα στο εξωτερικό, όταν όμως έπεσε στο τραπέζι το όνομα της Θωμαΐδη, κάθε άλλη σκέψη παραμερίστηκε. Το μόνο που απέμενε ήταν να πει το «ναι» και η ίδια η Λίζα, η οποία για μια ακόμα φορά φάνηκε διστακτική: «Ήθελα να είμαι απόλυτα βέβαιη ότι θα πετύχαινα, διότι διαφορετικά δεν υπήρχε λόγος να το κάνω», λέει.
Τελικά η προοπτική συμμετοχής σε ένα ακόμα Μουντομπάσκετ, αλλά και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο υπερίσχυσαν των όποιων αμφιβολιών της. Στις 20 του περασμένου Μάρτη ανακοινώθηκε με κάθε επισημότητα η πρόσληψή της ως προπονήτρια της Εθνικής ομάδας και λίγους μήνες αργότερα η επιλογή της ομοσπονδίας δικαιώθηκε πανηγυρικά. Ο Καναδάς κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στο Παναμερικανικό Πρωτάθλημα (έχασε στον τελικό από την Κούβα) και του χρόνου στο Μουντομπάσκετ της Τουρκίας θα προσπαθήσει να καθιερωθεί στην ελίτ του παγκόσμιου γυναικείου μπάσκετ. Η Λίζα είχε πετύχει σε μία ακόμα αποστολή της.
«Αυτό που θέλω πλέον είναι να δω την Εθνική ομάδα του Καναδά να σκαρφαλώνει σε ακόμα μεγαλύτερα ύψη. Ο πρώτος στόχος, που ήταν η πρόκριση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2014 επιτεύχθηκε. Τώρα θέλουμε να έχουμε μια πειστική παρουσία στα γήπεδα της Τουρκίας και μετά να εστιάσουμε στο πώς θα προκριθούμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016», οριοθετεί η Λίζα Θωμαΐδη μέσω του Basketnews τους επόμενους στόχους της.
Ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγεται φυσικά και η συνέχιση της καλής δουλειάς που κάνει στους Χάσκις, αλλά και-γιατί όχι;-ένα συμβόλαιο με μια ευρωπαϊκή ομάδα! «Το έχω σκεφτεί, θα ήθελα να το κάνω, αλλά μέχρι στιγμής δεν μου έχει παρουσιαστεί κάποια ευκαιρία να δουλέψω σε επαγγελματική ευρωπαϊκή ομάδα». Μάλλον όμως απορρίπτει το ενδεχόμενο να προπονήσει ανδρική ομάδα: «Δεν το έχω κάνει ποτέ, αλλά ξέρω πολλούς προπονητές που έχουν προπονήσει και ανδρικές και γυναικείες ομάδες. Οι περισσότεροι προτιμούν να δουλεύουν με γυναίκες, οπότε…».
Η Λίζα Θωμαΐδη είναι κεφάλαιο για το μπάσκετ του Καναδά. Από τη στιγμή που όχι μόνο δεν αποποείται, αλλά αντιθέτως διακηρύσσει με χαρά και αγάπη την ελληνική καταγωγή της, θα μπορούσε ενδεχομένως να προσφέρει με κάποιο τρόπο τα φώτα της στην προσπάθεια για αναβάθμιση του ελληνικού γυναικείου μπάσκετ. Η ίδια λέει πως μέχρι στιγμής ποτέ και κανείς από την ελληνική ομοσπονδία δεν την έχει προσεγγίσει για οτιδήποτε. Μήπως ήρθε η ώρα να διευρύνουμε λίγο τα σύνορα και τα… μυαλά μας;
* Στο ρεπορτάζ αυτό χρησιμοποιήθηκε υλικό από συνέντευξη της Λίζας Θωμαΐδη στην ιστοσελίδα TheSpec.com.
πηγή : http://www.basketnews.gr
