Ανήκει στην στη κλειστή ομάδα των Ελλήνων προπονητών που έχουν πανηγυρίσει Ευρωπαϊκό τίτλο. Το όνομα του είναι συνώνυμο των επιτυχιών, αφού οπού εχει εργαστεί εχει φέρει επιτυχίες και διακρίσεις. Τα τελευταία χρονιά δουλεύει με εξαιρετική επιτυχία στο εξωτερικό, ενώ πρόσφατα ανέλαβε και τα ηνία της Εθνικής ομάδας γυναικών του μπάσκετ.
Ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος μιλάει στο Kingsport.gr και το Θάνο Φωτόπουλο για την εμπειρία του στο εξωτερικό, για το τι θα τον έκανε να γυρνούσε στην Ελλάδα, ενώ αποκαλύπτει ότι είχε δεχτεί πρόταση να κοουτσάρει ομάδα στο WNBA. Τέλος, ο πολυνίκης Έλληνας τεχνικός δίνει τη δική του ευχή για το μέλλον του μπάσκετ και όχι μόνο στη χωρά μας.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
Κόουτς, είσαι περίπου 5 χρονιά σε ομάδες του εξωτερικού. Τι θα σε κάνει να σκεφτείς σοβαρά την πιθανότητα επαναπατρισμού; Mια σοβαρή πρόταση από ομάδα της Ελλάδας ή μήπως κάτι άλλο;
Ασφαλώς, οι διαφορετικές συνθήκες που επικρατούν στο Ελληνικό μπάσκετ. Ας μην κρυβόμαστε, αυτή την στιγμή τα πάντα είναι καλύτερα οπουδήποτε αλλού από ότι στην Ελλάδα. Η προοπτική επαναπατρισμού προπονητών που έχουν φύγει στο εξωτερικό είναι πολύ δύσκολη, αλλά και το να ζεις μακριά από την τόσο όμορφη χώρα σου, τους φίλους σου και την οικογένεια σου, εμπεριέχει επίσης μεγάλο πόνο.
Έχεις τεράστια εμπειρία γύρω από το μπάσκετ, αφού το έχεις υπηρετήσει, τόσο σαν παίκτης αλλά κυρίως σαν προπονητής. Τι είναι αυτό που προσφέρει σε έναν Έλληνα προπονητή το εξωτερικό;
Οικονομικές απολαβές. Χωρίς αυτές δεν θα κάναμε το πρώτο βήμα να φύγουμε. Μετά όμως είδαμε και άλλα πράγματα. Μια πρωτόγνωρη οργάνωση σε τομείς που δεν έχουμε δει ποτέ, μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα στα παιχνίδια με οπαδούς και των δυο ομάδων να χαίρονται το παιχνίδι και τα αστέρια που συμμετέχουν σε αυτό, ένα σεβασμό στην δουλειά και στο πρόσωπο του προπονητή (ιδιαίτερα του Έλληνα προπονητή). Γενικά, το να ζεις στο εξωτερικό σε κάνει πιο σοφό, γνωρίζεις άλλες νοοτροπίες, κουλτούρες, πολιτισμούς.
Ο Έλληνας προπονητής είναι ένα από τα καλυτέρα εξαγώγιμα προϊόντα του Ελληνικού μπάσκετ. Που πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό;
Ασφαλώς στους καλούς δασκάλους που είχαμε, στην πολύ καλή δουλειά που κάνει ο σύνδεσμος Ελλήνων προπονητών καλαθοσφαίρισης στον τομέα της επιμόρφωσης, στις πολύ σκληρές συνθήκες που αντιμετωπίζουμε και μαθαίνουμε να ξεπερνούμε στην Ελλάδα, οι οποίες μας σφυρηλατούν και μας φαίνονται τα άλλα πρωταθλήματα σαν παιχνιδάκια, στον σκληρό ανταγωνισμό που έχουμε μεταξύ μας και ασφαλώς στο DNA μας, όπου παραδοσιακά μάθαμε να ξεπερνούμε τις δυσκολίες μιας μάχης με καλή τακτική, άλλοτε αμυντική, άλλοτε κλεφτοπόλεμο και άλλοτε επιθετικά. Αλλά προπάντων με πειθαρχία. Ίσως το μπάσκετ είναι ο μόνος τομέας, όπου στην Ελλάδα λειτουργούμε με πειθαρχία και σωστή πρωτοβουλία, γι αυτό άλλωστε έφτασε τόσο ψηλά.
Έχεις δουλέψει σε μεγάλες ομάδες και έχεις θητεύσει διπλά σε καταξιωμένος Έλληνες και ξένους τεχνικούς. Ποιος είναι αυτός, που σε έχει επηρεάσει περισσότερο;
Η αλήθεια είναι ότι έχω επηρεαστεί από πολλούς, τόσο από γνωστούς προπονητές, όσο και από δεύτερα ονόματα, αν μπορούσα να βάλω αυτόν τον τίτλο και πήρα αυτά που μπορούσα από όλους. Πάντα όμως, στην καρδιά μου και στο μυαλό μου, ως μπασκετικός μέντορας και αδερφός θα είναι ο Κώστας Μίσσας. Περάσαμε (και περνάμε) ατελείωτα ξενύχτια αναλύοντας την πιο μικρή λεπτομέρεια, πόσες φορές παίξαμε ο ένας τον άλλον άμυνα και επίθεση στα πινακάκια μας, μα και πόσες φορές αναλύσαμε την ψυχοσύνθεση του αθλητή και την διαχείριση κρίσης. Το έχω πει επανειλημμένως και θα το λέω για πάντα ότι με έκανε όχι μόνο καλύτερο προπονητή, αλλά και καλύτερο άνθρωπο. Φυσικά, δεν θα ξεχάσω ποτέ, ότι ήταν αυτός που με έσπρωξε να ανοίξω τα φτερά μου και να αναλάβω την εθνική Λεττονίας και να αφήσω την θέση του assistant coach από την εθνική γυναικών και την νέων ανδρών. Πόσο δίκιο είχε!
Έχεις κοουτσάρει και αντρικές και γυναίκες ομάδες με μεγάλη μάλιστα επιτυχία. Ποιες είναι οι διάφορες του αντρικού από το γυναίκειο μπάσκετ;
Μεγάλη κουβέντα άνοιξες. Στην ουσία δεν αλλάζουν πολλά στην τακτική ή στην ατομική τεχνική ή στην διαχείριση της ομάδας. Εκεί που αλλάζουν πολλά είναι οι ταχύτητες, τόσο σε αποστάσεις, όσο και σε εκτελέσεις κινήσεων και σαφώς, ότι το παιχνίδι παίζεται κάτω από το στεφάνι σε αντίθεση με τους άντρες, όπου παίζεται πάνω από το στεφάνι. Στον ψυχολογικό τομέα πρέπει πάντα να κρατάμε τις αθλήτριες ευτυχισμένες, αλλιώς χαλάει το μυαλό τους, το οποίο μυαλό τους όμως είναι υπερδραστήριο, μερικές φορές περισσότερο απ' ότι θέλουμε, αλλά σαφώς πιο έξυπνο από ότι των ανδρών.
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να ασχοληθείς περισσότερο με το γυναίκειο μπάσκετ; Tι σε κέρδισε τελικά;
Ασχολήθηκα εντελώς τυχαία. Δεν το περίμενα ποτέ και κάθε χρονιά δεν περίμενα ότι θα συνεχίσω. Μια πρόσκληση στην εθνική γυναικών ως συνεργάτης του Κώστα Μίσσα, μετά ο Αθηναϊκός ως head coach, μετά η εθνική Λεττονίας και κάθε χρονιά ήταν και καλύτερα. Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο το οποίο με κέρδισε. Τo μπάσκετ για μένα είναι ζωή, ευτυχία, όπως και αν λέγεται, αντρικό γυναικείο, εφηβικό, μίνι. Το παιχνίδι για μένα είναι "μπάσκετ" και όχι "γυναικείο μπάσκετ". Οι αθλήτριες που συμμετέχουν είναι τα εργαλεία μου για την νίκη της ομάδας και όχι γυναίκες ή άντρες.
Ποια είναι η μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα σου; Ποια νίκη ή ποια επιτυχία θυμάσαι μέχρι και σήμερα;
Αισθάνομαι τυχερός, γιατί έχω αρκετές επιτυχίες και αρκετές από αυτές δεν θέλω να τις κατατάξω κάτω από κάποια άλλη. Αναγνωρίζω όμως, ότι κύπελλο Ευρώπης δεν είναι κάτι που σηκώνεις κάθε μέρα, οπότε μάλλον στην πρώτη θέση θα έβαζα την κατάκτηση του ευρωπαϊκού και γενικότερα το triple crown αυτής της σεζόν με τον Αθηναϊκό.
Πως κρίνεις το επίπεδο του ελληνικού μπάσκετ; Tι μπορεί να κάνει το άθλημα, ούτος ώστε να κερδίσει πάλι κάτι από την χαμένη αίγλη του παρελθόντος;
Αν μιλάς για το επίπεδο του γυναικείου μπάσκετ, το επίπεδο είναι δυστυχώς τραγικό. Δυστυχώς, η οικονομική κρίση χτύπησε τις ομάδες του γυναικείου, αλλά εγώ θα το έβαζα ειδικά στην πρόσληψη καλών προπονητών σε μικρές ηλικίες, οι οποίοι θα μπορούν να καλλιεργήσουν τα ταλέντα. Δυστυχώς, δεν πληρώνονται καλά, οπότε καταφεύγουν στο αντρικό μπάσκετ ή παρατάνε εντελώς την προπονητική. Αν με ρωτάς την γνώμη μου για το αντρικό μπάσκετ, σαφώς και τα πράγματα είναι καλύτερα εκεί, αλλά με τα ταλέντα που μαζευτήκανε σε δυο ομάδες Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, ίσως πρέπει να το ξανασκεφτούμε και να κάνουμε αυτό που κάνουν οι περισσότερες χώρες, δηλαδή υποχρεωτική παρουσία δυο Ελλήνων στο παρκέ. Τότε οι αγώνες Ολυμπιακού Παναθηναϊκού θα αποκτούσαν άλλη αξία, αλλά και η ψαλίδα σαφώς και θα μίκρυνε με τις άλλες ομάδες που χρησιμοποιούν πολλούς Έλληνες. Κάποτε ήμουν ενάντια σε τέτοια σκέψη, καθώς στη Ελλάδα, στην Ισπανία και στην Γαλλία είχαμε επιτυχίες και χωρίς αυτό τον κανόνα, όμως σε αυτές τις χώρες τα ταλέντα είναι διάσπαρτα στο πρωτάθλημα και παίζουν.
Ποιοι είναι οι στόχοι σου με την Όρενμουργκ;
Kάθε χρονιά μειώνεται το μπάτζετ μας, αλλά ευτυχώς πέρυσι κάναμε την καλύτερη χρονιά της ιστορίας μας και απ' ότι φαίνεται φέτος σε μια πολύ δύσκολη χρονιά για εμάς, επαναλαμβάνουμε τις επιτυχίες μας. Θα προσπαθήσουμε και φέτος να παίξουμε στον τελικό του Ρώσικου πρωταθλήματος και αν και ήδη περάσαμε στους 8' της Eυρωλίγκα θα προσπαθήσουμε για την είσοδο στο final 4, το οποίο ίσως να ήταν πιο εύκολο να το πετύχουμε, αν δεν μας αφαιρούσε η fiba το πλεονέκτημα έδρας και μας έβαζε να παίξουμε με την πανίσχυρη Yekaterinemburg, λόγω ενός νόμου, όπου δεν πρέπει να περάσουν τρεις ομάδες από την ίδια χώρα στο F4.
Ποιες είναι οι πέντε καλύτερες παίκτες-ριες με τις oποίους-ες έχεις συνεργαστεί;
Penny Tailor (ΑΥΤΡΑΛΙΑ Fenerbahce)
Angel McCoughtry (ΗΠΑ fenerbahce)
Candice Dupree (ΗΠΑ Nadezhda)
Cappie Pondexter (ΗΠΑ Fenerbahce)
Cappie Pondexter (ΗΠΑ Fenerbahce)
Ruth Riley (ΗΠΑ Αθηναϊκός)
Όλες τους πολύ μεγάλα ονόματα στο WNBA και στην εθνική Αμερικής.
Στους άντρες ο συγχωρεμένος Alfonso Ford, ο Θοδωρής Παπαλούκας, ο Buck Johnson, o Νίκος Οικονόμου και ο Κώστας Παπανικολάου.
Έχεις κατακτήσει πρωταθλήματα, κύπελλα, ευρωπαϊκό τίτλο, λείπει κάτι και αν ναι τι είναι αυτό; Είναι στο μυαλό του κόουτς Δικαιουλάκου μια καριέρα στην Αμερική και στο WNBA; Μπορεί πιστεύεις Έλληνας προπονητής να σταθεί στο πιο δύσκολο πρωτάθλημα του κόσμου;
Η αλήθεια είναι ότι έχουν γίνει κάποιες επαφές με ομάδες του WNBA, οι οποίες εκδήλωσαν κάποιο ενδιαφέρον, αλλά νομίζω ήταν σε φιλολογική βάση. Οι Αμερικάνοι δεν είναι έτοιμοι ακόμα να δεχτούν κάποιον ευρωπαίο προπονητή, ενώ σε περίπτωση αποτυχίας, οι general managers που κάνουν τις προσλήψεις; φοβούνται την αποτυχία την κατακραυγή και την απόλυση τους, οπότε και στους άντρες και στις γυναίκες βαδίζουν ακόμα στην πεπατημένη. Αν μου λείπει κάτι είναι να εκπληρώσω τους στόχους της ομάδας για την τρέχουσα σεζόν. Έχω πάντα κοντινούς στόχους.
Κλείνοντας θα ήθελα μια ευχή για το μέλλον.
Να βοηθήσουμε όλοι οι Έλληνες, προπονητές παίχτες υγιείς φίλαθλοι να αποκτήσει η επόμενη γενιά αθλητική παιδεία. Νομίζω, ότι είμαστε η μοναδική χώρα που στερούμαστε αυτής και είναι κάτι που θα στοιχίσει πολύ στο μέλλον στην ανάπτυξη ταλέντων, καθώς δεν θα έρχονται ταλέντα στον αθλητισμό ή θα καταστρέφονται από καταστάσεις του περιβάλλοντος του. Να νιώσουμε όλοι ότι είμαστε υπεύθυνοι γι αυτό και να προσπαθήσουμε όλοι να βάλουμε ένα λιθαράκι.
Να βοηθήσουμε όλοι οι Έλληνες, προπονητές παίχτες υγιείς φίλαθλοι να αποκτήσει η επόμενη γενιά αθλητική παιδεία. Νομίζω, ότι είμαστε η μοναδική χώρα που στερούμαστε αυτής και είναι κάτι που θα στοιχίσει πολύ στο μέλλον στην ανάπτυξη ταλέντων, καθώς δεν θα έρχονται ταλέντα στον αθλητισμό ή θα καταστρέφονται από καταστάσεις του περιβάλλοντος του. Να νιώσουμε όλοι ότι είμαστε υπεύθυνοι γι αυτό και να προσπαθήσουμε όλοι να βάλουμε ένα λιθαράκι.
πηγή:http://kingsport.gr/
