titloi

13/5/15

Αγία Παρασκευή :Γεωργία Βελούδου: «Όταν υπάρχει θέληση και όνειρα, όλα γίνονται!»

Η κατάκτηση του τίτλου μετά την ανατροπή στα play offs, η αγάπη της για το μπάσκετ και γιατί αποφάσισε να ασχοληθεί με αυτό, στο πώς συνδυάζεται ο πρωταθλητισμός με τις σπουδές καθώς και στα σχέδιά της για το μέλλον.

Η 22χρονη καλαθοσφαιρίστρια της Αγίας Παρασκευής Γεωργία Βελούδου παραχώρησε μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο news4all.gr στον Νί
κο Μποζιονέλο και τη Σίσσυ Μαργώνη.




Πώς καταφέρατε να ανατρέψετε την κατάσταση στα πλέι οφ και να κατακτήσετε τον τίτλο;

Οι στόχοι της ομάδας στην αρχή της χρονιάς ήταν η όσο το δυνατόν καλύτερη πορεία στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος και η συμμετοχή μας για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στον τελικό κυπέλλου. Δυστυχώς χάσαμε άδοξα το στόχο της διοργάνωσης του κυπέλλου, οπότε αφοσιωθήκαμε στο πρωτάθλημα και σίγουρα στόχος όλων μας, είτε το λέγαμε ανοιχτά είτε όχι, ήταν φυσικά η κατάκτησή του και η άνοδος στην Α2. Κάπως έτσι, απόλυτα συνειδητοποιημένες και προσηλωμένες, φτάσαμε να είμαστε στο final four, με το πλεονέκτημα έδρας, αφού στην κατάταξη ήμασταν πρώτες. Στους τελικούς της σειράς με την Πεύκη γνωρίζαμε ότι δεν έχουμε περιθώριο λάθους και ότι σίγουρα δεν είμαστε το φαβορί, αν αυτό μπορεί να ειπωθεί. Δεν ήταν καθόλου εύκολη η ανατροπή. Το να κάνεις 3 τόσο κρίσιμες νίκες σε διάστημα 10 ημερών είναι ειλικρινά μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Εγώ προσωπικά πίστευα πολύ στην ομάδα μας και στον εγωισμό που μπορούσε να βγάλει η καθεμία ξεχωριστά, ώστε να κάνουμε την υπέρβαση συνολικά.  Άλλωστε όλη τη χρονιά δουλεύαμε ομαδικά και ατομικά αδιαλείπτως και με σοβαρότητα, οπότε στην κρίσιμη ώρα αποδείξαμε ότι δεν είμαστε μια τυχαία ομάδα και ότι δίκαια φτάσαμε στο πολυπόθητο 3-2!




DSC 3867


Το κλειδί για την επιτυχία ήταν το κράμα έμπειρων και νεαρών παικτριών;



Το κλειδί της επιτυχίας...νομίζω πως ήταν σε μεγάλο βαθμό αυτό. Εμπειρία κι ενθουσιασμός μαζί αποτελούν ένα ισχυρό δίδυμο, αλληλοσυμπληρώνουν η μία τον άλλο και αργά αλλά σταθερά έρχεται το επιθυμητό αποτέλεσμα. Δεν είναι πάντα εύκολη η συνύπαρξη μεγαλύτερων και νεαρότερων σε ηλικία παικτριών. Χρειάζεται κατανόηση και υπομονή εκατέρωθεν και αυτό υπήρχε κατά πολύ στην ομάδα μας. Ειδικά προς το τέλος ήμασταν όλες μια γροθιά και ο ρόλος της καθεμίας ήταν εξίσου πολύτιμος για να φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα. Πραγματικά όμως είχε μεγάλη σημασία και η στάση των προπονητών μας, του coach Πέτρου Αναγνωστόπουλου και του coach Γιάννη Στρατάκου. Υπήρχε στοχοθετημένη καθοδήγηση, συγκεκριμένο πλάνο, σεβασμός στις ψυχολογικές ιδιαιτερότητες των αθλητριών αλλά και αμέριστη πίστη στις δυνατότητες της ομάδας. Όλα αυτά μαζί είναι καταλυτικοί παράγοντες  για μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό.

 Πώς έχεις στο μυαλό σου το τελευταίο ματς στο οποίο κατακτήσατε το πρωτάθλημα;

Απόλυτα ειλικρινά τη στιγμή που εξελισσόταν ο αγώνας δεν καταλάβαινα τι συμβαίνει...Υπήρχε ένα απροσδιόριστο συναισθηματικό κενό..., μια παράξενη ηρεμία στο μυαλό μου. Ήθελα τόσο πολύ να κερδίσουμε που ενώ είχα άγχος, αυτό μετατράπηκε στο παρκέ σε πολύ πάθος και δύναμη. Θυμάμαι πολλές εικόνες και συγκεκριμένες φάσεις, ωστόσο εκείνη την ώρα το μόνο που ήθελα ήταν να τελειώσει το παιχνίδι και να μας βρει πρωταθλήτριες. Το είχα κάνει εικόνα πολύ νωρίτερα από το τελευταίο σφύριγμα, ήμουν σίγουρη! Μοναδικές και απερίγραπτες στιγμές. Ανείπωτη η χαρά μου...Ήθελα τόσα να πω, αλλά το χαμόγελο ήταν η ιδανικότερη απάντηση!



DSC 3866


Πες μου για τη Σύρο και τις εικόνες που έχεις αναφορικά με το μπάσκετ;

Η Σύρος είναι η γενέτειρά μου, το νησί μου, το σπίτι μου, το πιο γλυκό και σταθερό λιμάνι μου. Μεγάλωσα και έμεινα εκεί ως τα 16 μου χρόνια, όταν και ήρθα στην Αθήνα για τον Αθηναϊκό. Είχα πανέμορφα παιδικά χρόνια και ο αθλητισμός μπήκε από πολύ νωρίς στη ζωή μου. Ενώ ασχολούμουν παράλληλα με το μπάσκετ και με το στίβο και με το βόλευ, με κέρδισε η πορτοκαλί θεά και κυρίως ο άνθρωπος που με μύησε σε αυτήν, ο coach Μαύρος Ανδρέας. Ένας άνθρωπος με ήθος και πολλή αγάπη για το μπάσκετ, που μέσα από αυτό μου δίδαξε τι πραγματικά αξίζει στη ζωή και πώς μπορώ να το προσεγγίσω.  Στη Σύρο δυστυχώς δεν υπήρχαν προοπτικές εξέλιξης και μέσω του Ανδρέα αλλά και της οικογένειάς μου ανέβηκα στο επόμενο σκαλοπάτι ενός μεγάλου ονείρου.

Η χρονιά τελείωσε με την άνοδο της ομάδας στην Α2. Ήταν η καλύτερη χρονιά σου αγωνιστικά μέχρι τώρα;

Η χρονιά τελείωσε με τον ιδανικότερο τρόπο, που είναι η κατάκτηση ενός δύσκολου και πολύ αξιόλογου πρωταθλήματος. Προσωπικά πιστεύω και νιώθω πως σε σχέση με το πώς ξεκίνησα τη χρονιά, πατάω πιο σταθερά, διαβάζω πιο καλά και είμαι πιο σίγουρη για τις επιλογές μου μέσα στο παρκέ. Δεν μπορώ να κρίνω αν είναι η καλύτερη χρονιά μου αγωνιστικά, αφού κάθε χρονιά διαφέρει από την άλλη και αλλάζουν οι ανάγκες και απαιτήσεις που έχεις από την εκάστοτε ομάδα στην οποία ανήκεις. Μπορώ όμως με σιγουριά να πω ότι κέρδισα πάρα πολλά πράγματα φέτος από τους προπονητές και τις εμπειρότερες συμπαίκτριές μου στο κομμάτι της τακτικής και της οργάνωσης της ομάδας!Δεν ξέρω λοιπόν αν ήταν η καλύτερη χρονιά μου αγωνιστικά, αλλά ο προσωπικός μου στόχος που είναι η συνεχής αυτοβελτίωση αδιαμφισβήτητα επιτεύχθηκε. 



DSC 5443


Τι σε «κέρδισε» στο μπάσκετ και αποφάσισες να ασχοληθείς με αυτό;

Στο μπάσκετ, όπως προείπα, με μύησε ο Ανδρέας Μαύρος. Σε αυτόν τον άνθρωπο οφείλω τόσο το γεγονός ότι ασχολούμαι με το μπάσκετ όσο και το ότι έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος, περισσότερο πειθαρχημένη και ισορροπημένη προσωπικότητα ήδη από μια πολύ τρυφερή ηλικία. Με κέρδισε το ότι εκτός από τις προπονητικές του γνώσεις και ικανότητες είναι πάνω από όλα παιδαγωγός και στόχος του είναι μέσα από τις δικές του εμπειρίες να διδάξει στα παιδιά με τα οποία συνεργάζεται ποια είναι η βαθύτερη ουσία του αθλητισμού. Φυσικά το μπάσκετ είναι ένα κατά βάση «κοινωνικό» άθλημα, ένα ομαδικό άθλημα όπου παραπάνω από 12 άνθρωποι θέτουν κοινούς στόχους και αγωνίζονται από κοινού για να τους επιτύχουν. Είναι δηλαδή μια μικρογραφία της ζωής με όλες τις δυσκολίες ή τις ευκολίες που μπορεί να έχει το “ΜΑΖΙ”. Αποτελεί μια πρόκληση, ακονίζει το μυαλό, απαιτεί δυναμικότητα κι εγρήγορση, πάθος και ασίγαστη προσπάθεια. Όλα αυτά και άλλα τόσα εμπεριέχονται στο άθλημα που λέγεται μπάσκετ, που συνεχώς χαρίζει έντονα συναισθήματα σε όσους ασχολούνται με αυτό και που για μένα είναι μια «κατάσταση ζωής» που έχει αξία ανεκτίμητη!

Ποιοί είναι οι στόχοι της ομάδας για την επόμενη χρονιά;


Προς το παρόν διανύουμε περίοδο ξεκούρασης και χαλάρωσης από ένα ομολογουμένως πολύ δύσκολο πρωτάθλημα. Σε λίγες μέρες ξεκινάμε εκ νέου και θα συζητηθούν πράγματα με τους προπονητές μας και τη διοίκηση της ομάδας για την επόμενη χρονιά, τους στόχους και την πορεία που θέλει να έχει η ομάδα. Η Αγία Παρασκευή γνωρίζει καλά την Α2 κατηγορία, οπότε σίγουρα η επιθυμία όλων θα είναι μια αξιόλογη και δυναμική πορεία.

DSC 5435


Έχεις στερηθεί πράγματα εξαιτίας της ενασχόλησης σου με τον αθλητισμό;


Αν πω πως δεν έχω στερηθεί, θα είναι ψέμα, όμως η καθημερινότητά μου είναι καθαρά επιλογή μου. Δεν ανταλλάσσω ούτε μια στιγμή από αυτά που έχω ζήσει μέσα από τον αθλητισμό. Όταν θυσιάζεις κάτι, αλλά παίρνεις κάτι άλλο, ουσιαστικά δεν χάνεις απολύτως τίποτα. Πολλές φορές πριν φτάσω στο γήπεδο για προπόνηση έχω σκεφτεί: «Τι καλά που θα ήταν να ήμουν για έναν καφέ στη θάλασσα Κυριακή μεσημέρι», όμως όταν μπαίνω στα αποδυτήρια, ξεχνάω τα πάντα και απολαμβάνω την προπόνηση 100%, χωρίς να κάνω καμιά έκπτωση στον εαυτό μου. Όταν επιλέγεις να κάνεις κάτι, για όσο καιρό αποφασίζεις να το κάνεις, κάνε το σωστά! Και το μπάσκετ για μένα είναι επιλογή με όποιο κόστος!

Ποιά είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;


Αρχικά, αυτόν το Σεπτέμβρη ευελπιστώ να ολοκληρώσω τις σπουδές μου στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Αγαπώ αυτό το λειτούργημα και θέλω να ασχοληθώ με ανθρώπους τους οποίους μπορώ να βοηθήσω με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Κάνω αρκετές σκέψεις και για μεταπτυχιακά τόσο στην αθλητική όσο και στην κλινική ψυχολογία. Σχετικά με το μπάσκετ έχω πολλά όνειρα, αλλά για να τα πετύχω γνωρίζω ότι πρέπει να δουλέψω πολύ σε ατομικό επίπεδο, να διορθώσω λάθη, να βελτιώσω τα προτερήματά μου και να είμαι η αυστηρότερη κριτής του. Άλλωστε είναι το μότο μου τέτοιο που λέει πως «Άν ήταν εύκολο, δεν θα είχε νόημα». Και τα όνειρα θέλουν πολύ κόπο και μόχθο για να αποκτήσουν ύπαρξη.



DSC 5285


Πώς περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου;

Ελεύθερος χρόνος είναι μια περίεργη φράση για την καθημερινότητά μου. Καλώς ή κακώς, αλλά ηθελημένα πάντα, γεμίζω  το πρόγραμμά μου με ποικίλα πραγματάκια συναφή με την ψυχολογία ή το μπάσκετ. Έτσι ,όταν υπάρχει κενό χρονικό διάστημα, το αφιερώνω σε ανθρώπους που αγαπώ, κάνω βόλτες συνήθως κοντά σε θάλασσα, η οποία και με γαληνεύει, διαβάζω μυθιστορήματα, συμμετέχω σε αθλητικές δραστηριότητες πέραν του μπάσκετ, κάνω ολιγοήμερες εξορμήσεις στο νησί μου για να δω την οικογένειά μου και γενικότερα φτιάχνω τις συνθήκες έτσι ώστε να μη χάνω στιγμές και πράγματα που με αποφορτίζουν!

Παρακολουθείς άλλα σπορ και ποιά ομάδα υποστηρίζεις;

Μικρότερη παρακολουθούσα πολλά αθλήματα και μεγάλες διοργανώσεις από στίβο, βόλεϊ, ποδόσφαιρο μέχρι και τένις. Μου αρέσουν όλα τα αθλήματα, γιατί το καθένα προσφέρει κάτι ξεχωριστό και σε αυτόν που το κάνει, αλλά και σε αυτόν που το παρακολουθεί. Ωστόσο, με τον καιρό, έχω αποστασιοποιηθεί και λόγω προσωπικού προγράμματος αλλά και λόγω των αναξιοκρατικών πρακτικών που ευδοκιμούν πλέον στο χώρο του πρωταθλητισμού και με απωθούν. Τώρα για ομάδα που υποστηρίζω θα πω τον Ολυμπιακό, χωρίς αυτό να σημαίνει κάποιου είδος φανατισμό ή ασυγκράτητη προσκόλληση στο συγκεκριμένο σωματείο. Το θέμα είναι να αναδεικνύεται κάτι υγιές από αυτό που λέγεται αθλητισμός και δυστυχώς  όλα όσα διαδραματίζονται τα τελευταία χρόνια στα γήπεδα μας αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο, μια απεριόριστη νοσηρότητα.




DSC 5168


Αν ερχόταν πρόταση από ομάδα του εξωτερικού, θα το σκεφτόσουν;

Η αλήθεια είναι πως αυτό δεν το έχω σκεφτεί ποτέ, όπως δεν έχω σκεφτεί και το γεγονός του να φύγω από την Ελλάδα για καθαρά μπασκετικούς λόγους.  Δεν ξέρω αν γινόταν μια τέτοια πρόταση τι θα έκανα, ωστόσο σίγουρα θα μετρούσα τα θετικά και τα αρνητικά της απόφασής μου και θα έπραττα ανάλογα. Βέβαια είναι όμορφες προκλήσεις αυτές και δεν έχεις την ευκαιρία να σου τυχαίνουν καθημερινά στη ζωή, οπότε “οφείλεις” να επιλέξεις αυτό που θα σε εξελίξει περισσότερο.

Πώς συνδυάζεται ο πρωταθλητισμός με τις σπουδές;

Πρωταθλητισμός και σπουδές συνδυάζονται, αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρχει συστηματικότητα, υπευθυνότητα, συνέπεια, μεθοδικότητα και αγάπη γι’αυτά που κάνεις. Για μένα το ένα συμπληρώνει κι ενδυναμώνει το άλλο με αποτέλεσμα, όσο επίπονο κι αν είναι αυτό σε καθημερινή βάση, στο τέλος της κάθε ημέρας πάντα να σε επιβραβεύει. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς την ύπαρξη αυτών των δύο παραγόντων «κοντά μου», στην κοινή πορεία προς έναν και βασικό μου στόχο, την αυτοεξέλιξη και την αυτογνωσία μέσα στο χρόνο. Πράγματι ισχύει αυτό που λένε πως “Όταν υπάρχει θέληση και όνειρα, όλα γίνονται και πάντα προχωράς»!



DSC 5284


Είναι δύσκολο να ασχολείται κάποιος με τον αθλητισμό στην Ελλάδα της κρίσης;

Στο ερασιτεχνικό επίπεδο στο οποίο ανήκουν τα γυναικεία πρωταθλήματα συγκεκριμένα είναι δύσκολο να ασχολείται κάποιος με τον αθλητισμό για τον κυριότερο λόγο ότι ενώ η καταπόνηση και οι ώρες που οφείλεις να αφιερώσεις για να είσαι σε ένα καλό αγωνιστικό επίπεδο είναι πάρα πολλές, οι οικονομικές απολαβές που έχεις δεν είναι ανάλογες της προσπάθειάς σου. Αντιθέτως, στο επαγγελματικό επίπεδο, όπου συνήθως δεν ανήκουν τα γυναικεία πρωταθλήματα στην Ελλάδα, τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα παρόλη την ύπαρξη της οικονομικής δυσανεξίας.

Έχεις κάποιο πρότυπο και αν ναι, ποιο είναι αυτό;

Δεν ξέρω αν αποτελεί πρότυπο με την έννοια ότι πιστεύω πολύ στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και στις μοναδικές ικανότητες κάθε ανθρώπου, αλλά θαυμάζω και παρακολουθώ αδιαλείπτως την Τούλα Καλέντζου, με την οποία είχα την τιμή να είμαι συμπαίκτρια παλιότερα στον Αθηναϊκό. Είναι μια αθλήτρια υψηλού επιπέδου, με αξιοζήλευτη μπασκετική ευφυΐα και μυαλό, αλλά και μια προσωπικότητα με ήθος που εμπνέει σεβασμό στους άλλους και η αξία, η προσφορά της στο γυναικείο μπάσκετ είναι μοναδική!



DSC 5273


πηγή: http://www.news4all.gr/