Η είσοδος του Ολυμπιακού στην Α1 του γυναικείου μπάσκετ τάραξε τα λιμνάζοντά του νερά. Η προπονήτρια του Ολυμπιακού, Ελένη Καπογιάννη , μοναδική γυναίκα προπονητής στην Α1 γυναικών, μίλησε στον Δημοσθένη Τσάντη αποκλειστικά για το superbasket.gr . Σε μια συνέντευξη όπου εκφράσθηκε με ειλικρίνεια και απέδειξε ότι όχι μόνο ξέρει πολύ καλά το μπάσκετ, αλλά ότι επιπλέον έχει βάλει σκοπό να αναδείξει το γυναικείο μπάσκετ μέσα από τη δουλειά της.
Το μεγάλο βάρος και το «καινούργιο παιδί»
Κόουτς ήσουν επί δύο χρόνια προπονήτρια της νταμπλούχου ομάδας στην Α1 γυναικών (Ελληνικό) . Πλέον είσαι προπονήτρια στη γυναικεία ομάδα του Ολυμπιακού. Αν και παραμένει σε μεγάλο βαθμό η ίδια ομάδα, τι αλλάζει για εσένα, το να είσαι προπονήτρια στον μεγαλύτερο σύλλογο της Ελλάδας, με διοίκηση, οπαδούς, αθλητική δύναμη και προοπτική ;
«Πράγματι κάτι αλλάζει. Το βάρος του ονόματος . Είναι αρκετά μεγάλο βάρος αυτό . Όμως μας χαροποιεί γιατί είναι τιμή και ευλογία να αντιπροσωπεύεις τον μεγαλύτερο σύλλογο. Η ευθύνη παραμένει, η ανησυχία μου να βελτιώνομαι και να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για την ομάδα, δεν αλλάζει . Αυτό όμως που αλλάζει μέσα μου, είναι ότι έχω μεγαλύτερο κίνητρο να κατακτήσουμε τους εγχώριους τίτλους και η ομάδα να παρουσιάζει ένα ακόμα καλύτερο πρόσωπο από πριν»
Μια διαφορά με πριν είναι ότι όντες μέλη του Ολυμπιακού, έχετε να διαχειριστείτε και εκατομμύρια απαιτητικών φιλάθλων. Αυτό δυσκολεύει περισσότερο τα πράγματα ;
«Για να είμαι ειλικρινής , δεν έχουμε ακόμα τέτοιου είδους εμπειρία. Θεωρώ ότι αν εμείς κάνουμε καλά τη δουλειά μας και οι φίλαθλοι θα είναι ευχαριστημένοι. Ας κάνουμε λοιπόν focus σε εμάς, στο να αποδίδουμε το 101% σε κάθε παιχνίδι και οι οπαδοί μας θα μας συμπαρασταθούν. Το έχουν αποδείξει εξάλλου και στα άλλα τμήματα , ότι είναι δίπλα τους και στα δύσκολα. Επομένως εμείς ,ως «καινούργιο παιδί» του συλλόγου ζητάμε την παρουσία και την συμπαράστασή τους»
Τα προβλήματα της αρχής και στο βάθος ..Ευρώπη
Μέχρι τώρα, έχετε ξεκινήσει με απόλυτο σερί νικών. Φοβάσαι κάτι για τη συνέχεια ;
«Κατ’ αρχάς να πω ότι έχουμε μεν έξι σερί νίκες, εκ των οποίων η μία μέσα στην έδρα του Παναθηναϊκού, αλλά δεν έχουμε παίξει ακόμα καλό μπάσκετ. Ξεκινήσαμε με προβλήματα. Είχαμε πολλούς τραυματισμούς στην προετοιμασία. Προπόνηση με επτά – οκτώ παίκτριες δε μπορείς να κάνεις, τουλάχιστον όπως πιστεύουμε εμείς. Είμαστε ομάδα με αυστηρούς κανόνες. Οι αυτοματισμοί δεν έχουν βγει ακόμα. Οι ρόλοι των παικτριών στην ομάδα ακόμα δεν είναι ξεκάθαροι. Έχουμε πολλά περιθώρια βελτίωσης. Με την δουλειά στις προπονήσεις όλα θα είναι όπως πρέπει , όταν πρέπει. Οπότε δεν φοβάμαι τίποτα για το μέλλον, εκτός από τον κακό μας εαυτό»
Εφόσον όλα πάνε καλά, του χρόνου η ομάδα θα κάνει πλάνα και για την Ευρωπαϊκή της παρουσία. Τι χρειάζεται ώστε να είναι Ολυμπιακός και στην Ευρώπη ;
«Κατ’ αρχάς το όνομα και μόνο του Ολυμπιακού, μετράει στην Ευρώπη. Πήγαμε το καλοκαίρι και κάναμε φιλικά στην Τουρκία. Με την Γαλατάσαράϊ και την Ινσταμπούλ Ουνιβερσιτάτε. Οι Τούρκοι ΄ έπαθαν πλάκα ΄, διότι εμείς παίζαμε με δύο ξένες και ουσιαστικά με εννιά παίκτριες, ενώ αυτοί έπαιζαν με έξι ξένες και ήμασταν άκρως ανταγωνιστικοί. Από τη Γαλατά, χάσαμε με εννέα πόντους και την Ίστανμπουλ τη κερδίσαμε με δεκαεπτά . Δεν αναφέρω το τρίτο παιχνίδι , αυτό το κερδίσαμε με πολύ μεγάλη διαφορά.
Ο Ολυμπιακός δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις Ευρωπαϊκές ομάδες , αρκεί οι Ελληνίδες παίκτριες να ανεβάσουν πιο ψηλά τον πήχη. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να αποφορτιστούν από τις άλλες ασχολίες που έχουν. Εμείς δεν είμαστε επαγγελματίες σε σχέση με τις Ευρωπαίες. Αυτές ασχολούνται μόνο με το μπάσκετ. Εμείς όχι. Μετά απ’ αυτό , θα πρέπει να ενισχυθεί η ομάδα σε καίριες θέσεις που έχει ανάγκη με κάποιες καλές ξένες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά»
Γυναικείο μπάσκετ. Το πείραμα μόνο με Ελληνίδες….απέτυχε
Ευχαριστώ για την ασίστ που μου δίνεις κόουτς. Πράγματι , πολλές παίκτριες αλλά και προπονητές και προπονήτριες στο χώρο του γυναικείου μπάσκετ, αναγκάζονται να δουλεύουν και σε άλλες δουλειές για να τα βγάζουν πέρα. Τι πρέπει να γίνει ώστε κάποτε να έχουμε ένα πραγματικά επαγγελματικό γυναικείο μπάσκετ στη χώρα μας ;
« Αρχικά το γυναικείο μπάσκετ περνάει την κρίση που βιώνει όλη η Ελληνική κοινωνία. Οι παίκτριες και οι προπονητές αναγκαζόμαστε να εργαζόμαστε και σε άλλες δουλειές για τα καταφέρουμε. ¨Έπειτα , υποθετικά, οι σύλλογοι είναι αυτοί που μπορούν να δώσουν μια λύση. Ο Ολυμπιακός πιστεύω ότι μπορεί να το κάνει . Δε λέω για τους άλλους συλλόγους. Πιθανά να μην μπορούν, αλλά ο Ολυμπιακός νομίζω ότι μπορεί να δημιουργήσει ένα περιβάλλον για τις παίκτριες , ώστε να απορροφηθούν μόνο στο μπάσκετ και να μπορούν να ζουν απ’ αυτό. Τότε θα μπορούμε να απαιτούμε και πολύ περισσότερα από αυτές.
Τώρα όμως όταν όλες δουλεύουν και έρχονται στην προπόνηση, τις καταλαβαίνω αν μου πει κάποια ότι είναι κουρασμένη από την δουλειά της. Εξάλλου και εγώ δουλεύω. Πολλές φορές έρχομαι στη προπόνηση κουρασμένη από τη δουλειά. Τι μπορώ να πω σε μια παίκτριά μου ούσα κι εγώ στην ίδια κατάσταση ;»
Επίσης χρειάζεται να βοηθήσει η πολιτεία. Μέχρι πρότινος μας επέτρεπε μόνο μια ξένη παίκτρια. Πρέπει να βοηθήσει ώστε μια Ελληνική ομάδα να βγει έξω και να περάσει έναν -δύο γύρους στο Eurocup.
Ακόμα μια βοήθεια θα ήταν το να γλίτωνε η ομάδα τα λεφτά ενοικίου στο γήπεδο που παίζει.
Επιπλέον, πρέπει συνολικά να αναβαθμιστεί το πρωτάθλημα, κυρίως με καλές ξένες παίκτριες. Το «πείραμα» με μόνο τις Ελληνίδες το είδαμε…… Φυσικά δε πέτυχε διότι δεν παράγουμε.
Αν συγκεντρωθούμε στην παραγωγή παικτριών, το οποίο είναι ένα πολύ μεγάλο σχέδιο, τότε θα πρέπει όσες βγουν από αυτό το project να μπορούν να πουν ότι «εγώ θα ζω μόνο από το μπάσκετ, δε θα χρειάζεται να δουλεύω και αλλού ».
Αν λοιπόν το δούμε ως προϊόν και το αναβαθμίσουμε , με εργαλεία του marketing, του promotion , των media, τότε ναι , σε κάποιο καιρό θα μπορούμε να εξάγουμε και να βγαίνουμε αξιοπρεπώς προς τα έξω»
Το…πρόβλημα. Πώς έρχονται τα νεαρά κορίτσια;
Αφού το ανέφερες, τι πρέπει να γίνει ώστε τα νεαρά , ψηλά κορίτσια αντί να μαζεύονται στο βόλεϊ, να έρθουν στο μπάσκετ ;
«Πρώτον, πρέπει να πάμε στα σχολεία. Σε συνεννόηση με τους γυμναστές να μαζέψουμε στην ώρα τους τα κορίτσια, να τους μιλήσουμε, να τους δείξουμε δυο πράγματα και να τις πείσουμε να έρθουν.
Δεύτερον να δημιουργήσουμε και υιοθετήσουμε ένα μοντέλο προπόνησης στις μικρές ηλικίες από κατάλληλους εξειδικευμένους προπονητές. Έχουμε εξαιρετική σχολή προπονητών ως χώρα. Πρέπει λοιπόν να αποφασίσουμε τι θα παράγουμε . Θα βγάζουμε σουτέρ ; Ψηλές ; Χειρίστριες και πασέρ ; Να το αποφασίσουμε και ανάλογα θα συμπληρώνουμε τις ομάδες με τις ξένες.
Τρίτον να δούμε τι κάνουν άλλες χώρες. Η Ισπανία, Η Ρωσία, η Γαλλία . Αυτοί παράγουν παίκτριες. Πώς τις παράγουν, τι προπόνηση τους κάνουν. Να παραδειγματιστούμε και να τα πάρουμε και να τα προσαρμόσουμε.
«Κράχτης» για όλο αυτό το πλάνο θα είναι η Βιτρίνα. Δηλαδή η Α1 και η Α2 και φυσικά η Εθνική ομάδα.
Βασικό ρόλο σε αυτό θα παίξει και η πολιτεία. Έχουνε καταργήσει τα αθλητικά σχολεία.
Καλώς κατά τη γνώμη έγινε αυτό γιατί δεν δουλεύαμε όπως θα έπρεπε. Θα πρέπει λοιπόν αυτό το μοντέλο να λειτουργεί και από τα εκατό κορίτσια να βγάλουμε τα είκοσι, τα οποία θα είναι η νέα φουρνιά .
Τώρα τελειώνουν οι 33άρες ,οι 35άρες και από κάτω βλέπεις το χάος ! Μέτριες παίκτριες»
Επί προσωπικού…
Ποιους προπονητές προτιμάς να παρακολουθείς ; Ποιες διοργανώσεις βλέπεις και παίρνεις παραστάσεις ώστε να τις προσαρμόζεις στο γυναικείο μπάσκετ ;
«Πριν ακόμα ασχοληθώ με την προπονητική παρακολουθούσα την Α1 ανδρών. Από τη στιγμή που έγινα προπονήτρια, δε χάνω αγώνα της Euroleague.
Μπορώ να πω ότι έχω επηρεαστεί από πολλούς προπονητές. Μόλις δω μια ομάδα που παίζει με μια προπονητική φιλοσοφία που ταιριάζει στη δική μου, θα φροντίσω να μάθω περισσότερα, να ρωτήσω, να το ψάξω.
Πολλοί προπονητές μέχρι τώρα με έχουν «διδάξει». Μου άνοιξαν τους ορίζοντες, μου έδωσαν τροφή για σκέψη, μου εξήγησαν.
Να αναφέρω αρχικά τον Γιώργο Τσεμπέρη, τον Γιώργο Ζευγώλη που τον είχα και προπονητή. Έχω μάθει πολλά από τον Τζώρτζη τον Δικαιουλάκο που είχα συνεργαστεί μαζί του και από τον Κώστα τον Κεραμιδά . Με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ και ο Ηλίας ο Ζούρος και ο Δημήτρης Πρίφτης.
Όσες φορές χρειάστηκε να ρωτήσω κάποιον, έστω και μια ερώτηση, με βοήθησαν. Φυσικά παρακολουθώ σεμινάρια πάρα πολλών Ευρωπαίων προπονητών που έχουν έρθει στην Ελλάδα. Μέσα απ’ όλα αυτά συμπληρώνω κομμάτι –κομμάτι το δικό μου παζλ.»
Δίπλα σε ποιους προπονητές θα ήθελες να καθίσεις και να μάθεις περισσότερα ;
« Θα πω κυρίως Έλληνες προπονητές γιατί έχουμε πάρα πολύ καλούς. Ευχαρίστως θα καθόμουν δίπλα στον Ζούρο, στον Σφαιρόπουλο, στον Μπαρτζώκα. Φυσικά δίπλα στον Ίβκοβιτς και στον Ομπράντοβιτς. Επίσης θα ήθελα και δίπλα στον Σούλη τον Μαρκόπουλο. Πάντα οι ομάδες του, ανεξάρτητα του ρόστερ τους, παίζουν δυνατά, οργανωμένα, παίζουν ωραίο μπάσκετ και έχουν κάτι το ιδιαίτερο.
Ακόμα τον φίλο μου τον Φώτη τον Κατσικάρη που έχει κάνει κάτι πολύ σπουδαίο. Έχει πετυχημένη καριέρα στο Ισπανικό πρωτάθλημα, το πιο δυνατό της Ευρώπης. Μου αρέσει η φιλοσοφία του στο μπάσκετ. Πιεστική άμυνα, γρήγορη εκτέλεση. Είναι ένα μπάσκετ που μου ταιριάζει ως φιλοσοφία και είναι πρόκληση για μένα να προσπαθήσω, όσο μπορώ, να το βάλω μέσα στην ομάδα μου.
Αν είχα λοιπόν αυτή την ευκαιρία, είμαι σίγουρη ότι θα επέστρεφα γεμάτη από γνώσεις»
Τι μπάσκετ σ’ αρέσει να παίζει η ομάδα που προπονείς ;
« Μ’ αρέσει να πιέζει πολύ στην άμυνα, στα όρια του φάουλ. Στο μισό γήπεδο πολύ πίεση. Θα ήθελα να μπορεί να παίζει η ομάδα μου δυνατή άμυνα σε όλες τις θέσεις. Να μπορώ να κάνω αλλαγές και να παίζουμε τα mismatch όπως τα παίζουν οι αντρικές ομάδες.
Στην επίθεση θέλω μεγάλη ταχύτητα, γρήγορη εκτέλεση. Αυτό δεν είναι εύκολο να γίνει στις γυναίκες. Θέλει πολύ ταλέντο, πολλές παραστάσεις. Στην Ελλάδα οι γυναίκες δεν έχουν την εμπειρία να χειριστούν από μόνες τους φάσεις όπου είναι ελεύθερες. Για να το κάνουν χρειάζεται δουλειά. Βγάζουν φάσεις στη ρακέτα του αντιπάλου στα πρώτα δευτερόλεπτα αλλά δεν έχουν όλες τις ίδιες παραστάσεις. Ενώ οι άντρες έχουν παραστάσεις, βλέπουν μπάσκετ, το σκέφτονται περισσότερο.
Στις γυναίκες για να γίνει αυτό θέλει πολύ δουλειά. Όχι έξι μήνες ή ένα χρόνο. Θέλει συνέχεια επί σειρά ετών για να φτάσουν σε τέτοιο επίπεδο. Εμείς το δουλεύουμε αυτό, να βγάζουν τις συνεργασίες τους δηλαδή, αλλά θέλει πιο πολύ χρόνο»
Ποια αγωνιστικά χαρακτηριστικά συνθέτουν την «τέλεια» μπασκετμπολίστρια ;
«Καλή αθλήτρια, πειθαρχημένη απ’ όλες τις απόψεις και έξυπνη. Να έχει αντίληψη του παιχνιδιού. Όταν υπάρχουν κατ’ αρχάς αυτά, όλα τα άλλα διδάσκονται. Δεν εννοώ ότι μια που δεν είναι σουτέρ θα γίνει, αλλά όταν είσαι καλή αθλήτρια και έχεις αντίληψη του τι σου ζητάει ο προπονητής και πώς παίζεται το παιχνίδι, νομίζω ότι όλα τα άλλα βρίσκονται. Φυσικά να έχει και strong mentality. Ισχυρή προσωπικότητα και χαρακτήρα , ώστε να μην επηρεάζεται από το τι συμβαίνει εκτός παρκέ, όταν δηλαδή παίζουμε σε καυτές έδρες»
Από άποψη σωματοτύπων, πού βρίσκεται το γυναικείο μπάσκετ ;
« Είναι εμφανές ότι στερούμαστε τις πολλές ψηλές. Πρέπει λοιπόν να βρούμε τον τρόπο να φέρουμε τα ψηλά κορίτσια από το βόλεϊ στο μπάσκετ. Από εκεί και μετά , σε αυτό που γενικά μιλώντας, υπολειπόμαστε , είναι στα αθλητικά προσόντα. Δηλαδή έκρηξη, δύναμη, ταχύτητα, άλμα. Αυτά βέβαια δουλεύονται. Αλλά για να τα δουλέψεις πρέπει να έχεις χρόνο. Να μην εργάζεσαι το πρωί. Έτσι ξαναγυρνάμε στο θέμα του επαγγελματισμού που λέγαμε πιο πριν»
Χωρίς …ταβάνι
Το μεγαλύτερό σου προπονητικό όνειρο ποιο είναι ;
«Είμαι άνθρωπος που θέλω να κοιτάω μπροστά. Ως άνθρωπος και προπονήτρια, δεν έχω και δεν ξέρω πού είναι το ταβάνι μου. Τώρα αν αυτό είναι να κοουτσάρω μια ομάδα στην Ευρωλίγκα(γυναικών) ή κάτι άλλο δεν ξέρω. Θέλω να μη μένω στάσιμη, να προχωράω μπροστά. Αυτό πηγάζει από την αγάπη που έχω γι’ αυτό που κάνω και την ανησυχία μου να γίνομαι καλύτερη»
Ούσα μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Σ.Ε.Π.Κ , πες μας σε τι επίπεδο βρίσκονται οι Ελληνίδες προπονήτριες ; Στο εξωτερικό για παράδειγμα έχουμε την Becky Hammon, βοηθό του Πόποβιτς στους Spursκαι την Nancy Lieberman, βοηθό του George Karl στους Kings.
«Οι Ελληνίδες προπονήτριες δεν έχουν ευκαιρίες. Είναι ανδροκρατούμενος ο χώρος. Το να είσαι βοηθός ενός μεγάλου προπονητή , απαιτεί εξειδίκευση. Στο γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα δεν υπάρχει εξειδίκευση. Τα κάνουμε όλα μέσα στην ομάδα. Νομίζω ότι αν δοθεί η δυνατότητα εξειδίκευσης σε μια γυναίκα προπονήτρια, μπορεί να φτάσει όπου κι ένας άντρας. Στην Αμερική υπάρχει τεράστια εξειδίκευση. Η Hammon είναι ειδική στο σπάσιμο του press ενώ ηLieberman στο ένας εναντίον ενός . Εμένα προσωπικά μ’ αρέσει περισσότερο ν’ ασχολούμαι με πιο πολλά πράγματα στο μπάσκετ. Ζητούμενο λοιπόν στο χώρο μας η εξειδίκευση. Αν υπάρξει, θα ανεβεί πολύ το επίπεδο»
Η τελευταία ερώτηση είναι και υποθετική. Αν επιτρεπόταν να έχετε περισσότερες ξένες και δεν υπήρχε πρόβλημα με το budget , τι ξένες θα έφερνες στην ομάδα σου ;
«Τα κορίτσια του WNBA είναι πάρα πολύ καλές σε αυτό που κάνει η κάθε μια, αλλά εγώ πιστεύω πολύ στο ομαδικό μπάσκετ και τις συνεργασίες. Εγώ θα προτιμούσα μια παίκτρια χαμηλότερου budget και με αυτή η ομάδα να εκτοξευθεί. Σίγουρα ζητάμε παίκτριες που θα κάνουν τη διαφορά. Στην θέση “5 “ που χωλαίνουμε και στη θέση “1” . Θα έφερνα σ’ αυτές τις θέσεις ξένες, εργάτριες πολυτελείας. Παίζουμε μπάσκετ τακτικής, δεν μπορούμε να παίξουμε στυλ WNBA. Ακόμα και εκεί ,αν μια ομάδα βάλει τακτική στο παιχνίδι της ,θα κάνει τη διαφορά. Ας δούμε την Ευρωλίγκα γυναικών. Ο Τζώρτζης ο Δικαιουλάκος, βάζει όσο μπορεί τακτική στο παιχνίδι του και τα αποτελέσματα μιλάνε από μόνα τους. Συνοψίζω επομένως λέγοντας , εργάτριες πολυτελείας με ομαδικό πνεύμα.»
πηγή: http://www.superbasket.gr
